Opis dystrybutora:

Niepowtarzalny, niezwykły, surrealistyczny obraz, pięknie opowiedziana bajka, wysmakowany wizualnie niemy film, odwołujący się do niemieckiego ekspresjonizmu filmowego, zwłaszcza do dzieł Fritza Langa i Friedricha Murnaua. ?Antena? Estebana Sapira to prawdziwa uczta dla oka i gratka dla wielbicieli kina.
Miasto bez Głosu rządzone jest przez Pana TV. Odebrał on mieszkańcom głos i przejął całkowitą kontrolę nad każdym wypowiadanym słowem oraz każdym przedstawianym obrazem. Zmusił ich do żywienia się wyłącznie żywnością jego własnej produkcji ? TELE-POKARMEM. Pan TV to nie tyle monopolista, ile personifikacja zła i totalitaryzmu. W tajemnicy pracuje nad hipnotyzującym urządzeniem, które ma mu pomóc w zawładnięciu umysłami obywateli. Jednym z etapów realizacji jego planu jest porwanie jedynej osoby w mieście, która posiada głos, pięknej piosenkarki telewizyjnej. Jednak wśród mieszkańców miasta znajdzie się kilku śmiałków, którzy postanowią pokrzyżować plany Pana TV?

[opis dystrybutora]


W mojej opinii, pokrótce:
Film przedstawia istotę wszelkich totalitarnych systemów rządzenia społeczeństwami, poprzez odbieranie wolności samodzielnego myślenia, zastraszanie, terror (tu: medialny) - jakże często spotykany także w czasach nam współczesnych, gdy duża część gazet czy stacji tv i radiowych, polskojęzycznych, podaje jakby wg. jednego scenariusza te same informacje w swoich serwisach. -Czy to nie forma totalitaryzmu pod pozorem pseudowolności? Film ukazuje podstawowe metody psychosocjotechnicznego zniewalania ludzi i narodów.

Technicznie bardzo dobrze zrealizowany (moim zdaniem). Temat i obraz zimny, szary i ponury - adekwatny do istoty przedstawianego problemu.
Uwagę zwraca to, do jakiego stopnia (m.in. poprzez terror medialny, korupcje i tp.) ludzie zostali pozbawieni umiejętności i możliwości posiadania, nazywania i szczerego wyrażania swoich prawdziwych uczuć, gdzie miłość, dobroć, szczerość, uczciwość, poświęcenie dla dobra było bezwzględnie niszczone i zastępowane chciwością, bezwzględnością, nikczemnością, brutalnością, przekupstwem, bezmyślnością i zbrodniami. Gdzie ludzie opanowani i kontrolowani przez rządzących poprzez terror medialny i zastraszani, pozbawieni byli nawet własnych myśli, a z czasem słów, mowy i normalnych ludzkich uczuć. Widać charakterystyczną symbolikę właściwą totalitaryzmom narodowosocjalistycznego niemieckiego - swastyka, i chyba także sierp oraz charakterystyczną dla sowieckiego totalitaryzmu komunistycznego czapkę, na głowie jednej czy dwu postaci. A także jakby stylizację gwiazdy Dawida - niejako wpisaną w kształt nadajnika audio, znajdującego się w tajnie strzeżonym i eksperymentalnym studio nadawczym. Skąd jedyna postać przedstawiona w filmie -mały niewidomy chłopiec- był jedynym, który posiadał głos i mógł mówić, i tym samym przypomnieć zniewolonemu społeczeństwu, że oni też mają zdolność mówienia, której to umiejętności zostali pozbawieni. W ten sposób niejako przyczynia się do odzyskania pamięci, głosu i mowy oraz myślenia przez innych ludzi.

Ciekawy film, choć sposób i treść -choć przedstawiona jak najbardziej trafnie- ponura, ponure szaro-bure tła, obraz zimy, ubóstwa i grozy terroru i bezsensu - właściwie odzwierciedlający istotę totalitaryzmów.

W zestawieniu z określoną, totalitarną rzeczywistością epoki, nie wydaje się być bajką, niestety...