Jest rok 1914, Milo Thatch, pracownik Waszyngtońskiego muzeum historii, stara się namówić przełożonych na wyprawę po dziennik, zawierający wskazówki pozwalające odnaleźć zaginiony ląd. Jak można było przypuszczać, niezbyt rozgarnięty młokos, nie jest w stanie przekonać dyrektora muzeum.
Nastaje noc, Milo wraca po pracy do swojego mieszkania, lecz tam już czeka na niego piękna nieznajoma blondynka, która składa mu interesującą propozycję...
Atlantydę obejrzałem dopiero 17 lat od premiery i jestem zaskoczony, że jest tak mało znana. Podejrzewam, że duży wpływ na to miały zamachy 11 września tego samego roku.
Charaktery bohaterów baśni są bardzo ciekawie zarysowane. Animacja i efekty specjalne są bardzo ładne. Do tego motyw dźwiękowy filmu jest przepiękny. Zaś polski dubbing jest na bardzo wysokim poziomie i moim zdaniem głosy są lepsze niż oryginalne.
Sama opowieść jest wyjątkowa i bardzo ciekawa. Zwroty akcji są częste i nie pozwalają się nudzić. Co prawda można się przyczepić że główni bohaterowie są schematyczni, ale to baśń i nie można od niej wymagać filozoficznej głębi. Niestety można tutaj znaleźć także sporo uproszczeń, ale film jest skierowany dla dzieci i młodszych nastolatków i z tego zadania wywiązuję się wzorowo. Jest to chyba jedna z najlepszych baśni Disneya ostatnich lat, szkoda że tak mało wypromowana.
Ze względu na uproszczenia odejmuję jeden punkcik, ale i tak uważam że zasługuje na mocną dziewiątkę.