Widziałem w ramach Martin Scorsese Presents: Masterpieces of Polish Cinema w paryskim kinie w wersji zremasterowanej. Co dziwne, klimat jest bardziej mistyczny, piękne barwy cieszą oko, ale efekt końcowy - upiorne twarze chasydów wyglądają komicznie - jak klauny. To jeden ze słabych punktów tego niezwykłego dzieła.
Ponadto, mamy ostatnią szansę widzieć w filmie autentycznych żydowskich aktorów i aktorki - połowa obsady! (sic!). To był jedyny film żydowski w powojennej Polsce, gdzie muzykę skomponował ostatni klezmer Galicji Leopold Kozłowski-Brandwein, a scenariusz powstał na podstawie powieści Stryjkowskiego-Starka. Kawalerowicz był Polakiem ormiańskiego pochodzenia (ojciec Kawalerian nazywał się). Co w wyniku wymarcia starej plejady aktorów żydowskich mówiących po polsku (i czasem - w jidysz) jest nie do odtworzenia, ani nie do zobaczenia z racji braku żydowskich aktorów...