kto uważa, że w muzyce trzeba mieć talent i dobre chęci. To stanowczo za mało. Fabuła zawiera
sporo naiwności i niepokoju typowego dla drugiej połowy lat 60, kiedy każdemu, kto chwyciła za
gitarę wydawało się, że stanie się drugim Claptonem lub dogoni Beatlesów. Większości się
nigdy nie udaje. Muzyka to durny biznes, w którym ciężko przetrwać nawet najlepszym.

Bardzo fajnie zrealizowane rozczarowanie, jakie towarzyszy bohaterom z każdym pokonywanym
etapem w tej niby karierze. Do tego dochodzą osobiste poszukiwania głównego bohatera, który
nie wie, którą drogą ma ostatecznie iść. Film o jeden z tysięcy zespołów, który zaczynał od garażu
i ... skończył na etapie garażu, bo nie chcieli skończyć na potańcówkach.

Najlepsza była ostatnia scena z narratorką na ulicy. Wreszcie się uśmiechnąłem.