System finansowy został celowo tak zagmatwany przez bankierów i prawników, aby był niemal niepojęty. I to nie tylko dla tzw. normalnych obywateli, o czym świadczy opowieść o niedoli norweskiego miasteczka Wik, które wydymano całymi pakietami papierów (bez)wartościowych. Filmowa opowieść, okraszona wieloma wypowiedziami naukowców i pracowników (najczęściej byłych) sektora ekonomicznego, nieuwikłanych w system, powinna nam wreszcie otworzyć oczy, przede wszystkim na USA.
Za parawanem skomplikowanych i zagmatwanych teorii i pojęć bankowcy i ich prawnicy dopuszczają się jednego z największych (jeśli nie największego) oszustw w historii – czyli cynicznego ograbiania ludzi, społeczeństw i całych państw. Cynicznego, bo bezkarnego, w czym pomagają bankom kupieni przez nie politycy, jak choćby Barak Obama, którego "włożył" na prezydenta Goldman Sachs. Tak, tak ten sam, co w 2009 r. oznajmił, że kończy ze spekulacją obliczoną na spadek wartości złotego oraz przyznał, że na osłabianiu walut z regionu Europy Środkowo-Wschodniej zarobił dużo więcej, niż zakładał. Do współwiny za ostatni światowy krach jednak nie przyznał się. Może za sto lat... Tak łatwe postępy w okradaniu nas, a potem w wybielaniu systemu finansowego, nie byłyby możliwe, gdyby nie usłużne media (coraz mocniej skupiane w tych samych rękach).
Kilka zdań z filmu nie pozostawia złudzeń co do przestępczego (moim i nie tylko moim zdaniem) charakteru współczesnego systemu finansowego:
- szwindel zawsze zaczyna się tak samo: jakiś facet, co ma gadane, zakłada garnitur i rozdaje wizytówki;
- kiedy sektor finansowy rozrasta się zanadto w stosunku do gospodarki, staje się pasożytem;
- grupka bogaczy ma 3/4 kasy świata, co dusi gospodarkę; bogaczy jest mało, nie mogą globalnie zbyt wiele konsumować, tworzą więc - za pomocą banków i prawników - takie struktury finansowe, które przynoszą im spekulacyjny zysk (system kredytowy): przepaść się pogłębia i w końcu system finansowy staje się systemem pasożytniczym;
- miliardy zarabiają udzie, którzy nie tworzą żadnej wartości!