Porwanie Schleyera oraz samolotu Landshut na Majorce miały na celu uwolnienie przywódców RAFu- Ulrike Meinhof, Andreasa Baadera oraz Gudrun Ensslin (plus innych, jednak mniej znaczących). Helmut Schmidt, ówczesny kanclerz Niemiec postanowił, że bez względu na wszystko nie pozwolą na to, aby terroryści dyktowali rządowi co ma robić (kilka lat wcześniej już raz wypuszczono terrorystów RAFu na skutek szantażowania rządu.
Problem z przerobieniem tematu RAF polega na tym, że główni przywódcy nie żyją, natomiast pozostałe osoby z 1., 2. oraz 3. generacji RAFu, które udzielają po dziś dzień wywiadów, zdradzają tylko bardzo mało informacji. Do dzisiaj nie ustalono kto tak naprawdę zastrzelił Hansa-Martina Schleyera, mimo iż są osoby, które znają odpowiedź na to pytanie (np. Peter-Jürgen Boock, który miał bezpośrednią styczność z Schleyerem, gdy ten był przetrzymywany. Twierdzi on, że wie kto zabił Schleyera, do dzisiaj jednak nie wyjawił sprawcy, przez co jest krytykowany przez niemieckie społeczeństwo, jak i córkę Ulrike Meinhof, Bettine Roehl, autorkę książki "Zabawa w komunizm").

* nie pozwoli