70-letnia "Babcia" (Sigridur Nielsdottir) zaczęła nagrywać własną muzykę w zaciszu domowego salonu. Po 7 latach w jej dorobku znalazło się 59 albumów, na których było ponad 600 piosenek. Każda z nich była oryginalną mieszanką dźwięków pochodzących z zabawek, sprzętów kuchennych, odgłosów zwierząt domowych i keyboardu Casio.

"Grandma Lo-Fi" jest filmowym hołdem poświęconym niesamowitej Sigríður Níelsdóttir i jej nieograniczonej pomysłowości. Bohaterka filmu od zawsze uwielbiała muzykę, ale jej nagrywaniem zajęła się dopiero, gdy skończyła siedemdziesiątkę. Po siedmiu latach miała na swoim koncie już 59 albumów z ponad 600 piosenkami - wszystkimi nagranymi przez nią samą we własnym domu. Są one niezwykłym połączeniem gotowych melodii z keyboarda z odgłosami zwierząt (m.in. kotów i gołębi) czy narzędzi (np. kuchennego miksera). Kręcony przez ponad 8 lat film powstał za sprawą trzech muzyków (debiutujących tu w roli reżyserów), którzy starali się stworzyć jak najpełniejszy obraz ostatniego - a zarazem najbardziej kreatywnego - okresu w życiu Sigríður Níelsdóttir.