Jamie Lee Curtis swojego czasu była uznawana za królową krzyku, a zasłużyła sobie na ten tytuł grając w wielu horrorach. Właśnie ten fakt skłonił mnie do oglądnięcia Prom Night i ostatecznie nie żałuję tej decyzji. Fabuła niczym szczególnym się nie wyróżnia, w końcu film ten to slasher, a tam każdy powód jest dobry, żeby zacząć wymordowywać połowę obsady. Pierwsza połowa filmu jest strasznie nudna. Poznajemy głównych bohaterów, to co zrobili jako dzieci, potem oglądamy ich przygotowania do balu maturalnego i od czasu do czasu na sekundę do filmu wkradnie się wątek mordercy, pragnącego zemsty. Niektóre sceny wyglądają jak żywcem wyjęte z jakiegoś obyczaju albo musicalu. Na szczęście potem robi się ciekawiej i napięcie rośnie, a adrenalinka daje o sobie znać. Morderca wkracza do akcji i zaczyna się to co fani slasherów lubią najbardziej. Niesamowite wrażenie zrobiła na mnie jedna taka scena, gdzie nasz oprawca biega po całej szkole za dziewczyną, a wszystko to trwa jakieś 10 minut !!! Człowiek myśli, że gość już prawie ją dorwał, ale w ostatniej chwili ofiara wymyka się z rąk i kontynuuje ucieczkę. Jamie Lee Curtis, jest dobrą aktorką i oczywiście tutaj, w roli Kim Hammond, kaszany odstawić nie mogła, toteż film też od niej tego nie wymagał. Podobał mi się też Leslie Nielsen. Jako ojciec Kim, i dyrektór szkoły zarówno, pokazał, że umie stworzyć pełną wdzięku i inteligencji postać. Szkoda, że scen z jego udziałem było tak mało i ograniczały się tylko do ukazania stosunków pomiędzy nim a córką/uczniami. A no i sam morderca. Wyglądem przypominał terrorystę, a to dlatego że ubrany był na czarno a na głowie nosił kominiarkę. Przy atakowaniu swoich ofiar wydawał też śmieszne dźwięki, co odbierało całej sytuacji powagi. Nie zdradzę oczywiście, kto jest mordercą, ale powinniście się tego domyśleć już po pół godziny oglądania, a co spostrzegawczy już po pierwszych minutach. Raczej nie zostaniecie zaskoczeni, ale pozgadywać zawsze można. Prom Night prezentuje się na poziomie, ale nie wybija się gdzieś dalej. Jest to typowy slasher z początku lat 80-tych. Niech was nie zrazi nudny początek, warto oglądnąć film do końca.