"Barton Fink" to przede wszystkim bardziej obraz niż film. Jest tak przesiąknięty symboliką, że dobrych pare razy ładnie się pogubiłem. Jest to także film bez żadnej konkretnej akcji czy fabuły. Tak coś naprawdę poważnego zaczna się dziać gdzieś dopiero po godzinie. Głównym motywem jest postać pisarza, który znajdując się w nowym, obcym dla siebie świecie nie porafi stworzyć tego, czego od niego wymagają.
Poza tym "Barton Fink" jest także parodią holywoodzkiego półświatka. Nieważne, że akcja filmu rozgrywa się w 1941 roku, wszystkie sytuacje można spokojnie odnieść również do współczesności.
Psychizacja i częściowa ekscentryczność obrazu nasuwają także skojarzenia z filmami Davida Lyncha. Powiem szczerze, że gdybym nie znał reżysera "Bartona Finka" to przypuszczałbym pewnie, że jest to dzieło autora "Zagubionej Autostrady".
Na zakończenie powiem (napiszę), że tak jak w innych dziełach Coenów, tak i w tym czarnego humoru nie brakuje. Film ambitny, niekonwencjonalny, wart polecenia.