1) Dialogi rzeczywiście miażdżą kiczem. Czasami jakąś dobrą kwestię wypowie Jim carrey, np. "Ty miałeś dobre wejście, ale on ma lepsze"
2) Wątek Robin koreluje z Riddlerem, bo jak sięgnę pamięcią młody Dick często pomagał Bruce'owi w zwalczaniu Zagadki, ale mieszanie w kanonie, że niby zabójcą jego rodziny jest Harvey Dent było trefne. Batman TAS lepiej pokazał psychologiczne rosterki Robina i postawę Bruce'a, który nie chciał dopuścić między Robinem, a mordercą jego rodziców do konfrontacji, bardziej bojąc się o swój los niż Robina, bo przywiązał się do adoptowanego podopiecznego i bał się go stracić tak samo jak rodziców, a nie dlatego że zabraniał Robinowi zemsty na mordercy rodziców. Forever ma za dużo wątków i przez to cierpi psychologia głównych bohaterów. To co Bruce wypowiada odnośnie przestępców jest zaprzeczeniem i całkowitym zaprzepaszczeniem wizji Tima Burtona. "Powrót Batmana" pokazał Bruce'a nie jako kata, który sciga przestępców niczym nemezis, ale także jest w stanie im współczuć niefortunnego losu. Ten dualizm został całkowicie zaprzepaszczony przez Schumachera Ja Forevera lubię od czasu do czasu sobie obejrzeć tylko ze względu na Riddlera. Carrey pozytywnie zaskoczył - zwłaszcza w finale.

Mnie ta część podobała się najmniej. Najbardziej lubię Powrót Batmana, a na drugim miejscu Batman i Robin( jest kiczowaty, ale go lubię, możecie mnie zjechać i wyzwać od głupków,ale lubię komedie/parodie). Zaznaczam, że nie znam pierwowzoru, komiksów, więc się do niego nie odnoszę. Generalnie zgadzam się z Wami, tym, co piszecie wyżej. Carrey nawet był niezły, ale całość mi się nie podobała. Jedyne, z czym nie zgadzam się, to, że w Powrocie mamy inną wizję bohatera niż ta, o której mówi Pachomir- w mojej ocenie i odbiorze to właśnie w Powrocie był niezbyt pozytywną postacią, zabijającą przestępców dla swojej przyjemności ( w Forever może tak mówił, ale nie pamiętam, by to było pokazane w jego czynach, jednak mogło mi coś umknąć z racji tego, że już dawno to widziałam). Za to w Powrocie świadczą o tym niektóre sceny np. już na początku wpada, żeby rozwalić gang, zabija sporo wokół,podpala jednego gościa czy tam wrzuca go specjalnie w płomienie, a później jeszcze jest scena, jak bombą zabija faceta, z wyraźnym uśmiechem samozadowolenia. Także jak dla mnie ( zaznaczam, że to moja subiektywna interpretacja) to właśnie w Powrocie był mało ludzkim katem, nie widziałam, by współczuł komuś poza Seliną ( ale po pierwsze to kobieta, dlatego ulegał jej urokowi, po drugie ona nie była typową przestępczynią, tylko ofiarą, miała budzić współczucie).Szczerze mówiąc dla mnie w tym filmie wcale nie był pozytywnym bohaterem. Bardziej już ten dualizm widziałam w pierwszym Batmanie, kiedy walczył z przestępcami, ale jednocześnie próbował uratować Jacka Napiera przed wpadnięciem do kadzi.
W Powrocie niby próbował na końcu uratować Shrecka, ale dla mnie było to nieprzekonujące, szczególnie na tle całego filmu i tego, co widziałam wcześniej. Najpierw prawie cały film zabijał sobie przestępców na prawo i lewo, po czym na końcu zmiana, nagle wyskakuje z prawem, oddawaniem wymiarowi sprawiedliwości itd.

No dobra, z tym, że cały film to przesadziłam, ale były takie sceny.
Natomiast Batman Forever nie podobał mi się- nie był wg mnie ani tak ciekawy i przejmujący jak Powrót.Nie było za bardzo psychologizmu postaci, jakby twórcy chcieli uciec od niego, smutku i poważniejszych klimatów- dlatego mamy scenę prania po śmierci rodziców Robina, w ogóle nie pasuje wg mnie jedno do drugiego. Ani nie jest też typową komedią właśnie przez śmierć rodziców Robina, czy teksty Bruce'a o zabijaniu dla własnej satysfakcji,mimo że twórcy wcisnęli różne elementy, w ich założeniu komediowe, do filmu. W sumie dla mnie nie jest ani tym, ani tym- za słaby na film na serio, i za słaby na komedię ( Batman i Robin przynajmniej jest komedią, wersją nie na serio i wiem, czego się mam trzymać).