Holy sh.t, Batman! Czego tutaj nie ma...:

- zbrodniczo złe dialogi, które są tak koślawe, że aż urocze,
- pani psycholog (łamane przez ekspert), która zachowuje się jak kotka w rui i w swojej drugiej
scenie filmu zwabia Batmana na dach komisariatu, gdzie roznegliżowana próbuje go namówić na
szalone fiku-miku, nieco później zaprasza go zaś do siebie o północy, gdzie oczywiście czeka już
naga w łóżku,
- Jim Carrey, którego Riddler to tak naprawdę Ace Ventura (czyli w zasadzie typowy błaznujący
Carrey z lat 90.) ale w durniejszym kostiumie,
- Tommy Lee Jones, którego Two-Face to tak naprawdę Ace Ventura ale w durniejszym makijażu,
- jeżeli panowie super-złoczyńcy akurat nie wydurniają się na ekranie i nie robią z siebie ostatnich
pajaców, to wykonują szereg dziwacznych homoerotycznych gestów,
- Gotham ma swoją Statuę Wolności z napisem Gotham na czole,
- Batman zaś ma w swoim biurowcu specjalną zjeżdzalnię, którą dostaje się w kilka sekund do
położonej za miastem Jaskini Nietoperza,
- duże zbliżenie na tyłek Batmana, wiedziałem, że w filmach Burtona czegoś brakowało,
- film jest w zasadzie wysokobudżetową wersją serialu z Adamem Westem, więc w sumie nie dziwi,
że nawiązuje się do niego w jednej scenie,

Reasumując: wspaniały film! Nie mogę się zdecydować, czy Joel Schumacher to skończony partacz,
czy też geniusz, który postanowił podejść do marki na świeży sposób, odrzucić burtonowski mrok i
odważnie zanurzyć się w odmęty filmowego campu. Chyba jednak to drugie, film jest konsekwentny
w obranej drodze, w zestawieniu z wizjami Burtona i Nolana oczywiście wygląda jak upośledzony
twór, ale w tym przecież tkwi źródło jego mocy. W niczym nieskrępowanej zabawie komiksowym
materiałem. Big Love! Nie mogę się teraz doczekać powtórki filmu "Batman i Robin".

Więcej recenzji i innych materiałów o kinie:
http://kinofilizm.blogspot.co.uk
https://www.facebook.com/pages/Kinofilia/548513951865584