Neonowy Batman Schumachera to kicz i tandeta pełną gębą, Na szczęście po latach dostrzegam, że to kicz kontrolowany i w pełni świadomy, tak samo jak groteska u Burtona. Ok, mnóstwo jest przegięć m.in. intryga, która jest zbyt kreskówkowa i naiwna, lecz w jakimś tam stopniu pranie mózgu mieszkańców stanowi klucz do rozwikłania zagadki tożsamości Batmana. Jest naiwnie, głupio i infantylnie oraz można było to rozwiązać inaczej, lecz wpisuje się to we wręcz komediową konwencję całego filmu.
A jest wiele dowodów na świadomość twórcy: origin story Two-Face'a i Człowieka- Zagadki - po łebkach, głupi, ale jakże świetnie wpisujące się w świat przedstawiony. Beznadziejny romans z Kidman, głupkowate i tanie gadki o partnerstwie, śmierci, samotności i zemście, ale jak one działają! Pojawienie się partnera, który ma bardzo mocne powody, aby zostać pomocnikiem Gacka (naprawdę niezłe sceny w cyrku). No i kwintesencja: postacie. Karykaturalne jak Dwie Twarze, na granicy autoparodii jak Człowiek Zagadka, no i w końcu ikoniczne i porządnie zrobione - Batman. Val Kilmer to dla mnie ideał Batmana. Wycofany, skryty, z bólem i doświadczeniem na twarzy, niezwykle skuteczny w walce, będący mścicielem w masce, jak i bez niej. Uzupełniają go niesamowite zabawki (m .in.super wyglądający nowy Batmobil), niesamowita dynamika walk (szczególnie sceny lotu Nietoperza) i charyzma, której po prostu brakowało Keatonowi, który wolał podrywać laski niż zrobić sobie kostium, w którym mógłby spojrzeć w niebo.
Zdarzają się potknięcia np. zbyt szybki i zbyt pobieżny sukces Nygmy i jego wysysacza mózgu oraz zarobienie niesamowitej ilości pieniędzy na kradzieży ze sklepów jubilerskich kosztowności (?). Większość z nich można zepchnąć na karb konwencji, jest to dosyć asekuranckie i dostrzegam wady takiego pojmowania scenariusza. Kreskówkowe przerysowanie nie zawsze się sprawdza i niewielka ilość żenady jednak towarzyszyła podczas seansu.
Niemniej to film, który po kolejnym seansie przyniósł mi najwięcej frajdy. Już za dzieciaka to właśnie jego najbardziej zapamiętałem. Stawiam go nawet wyżej od Powrotu Batmana, bo Burton nie zbudował pomnika legendzie, on przedstawił swoją wersję wydarzeń. Joel zrobił to lepiej, po prostu.

PS: Joel to bardzo niedoceniony reżyser, który oprócz nijakich i głupich filmów robił również te całkowicie świadome i bardzo dobre. Muszę przyjrzeć się jego twórczości, bo coś mi się zdaje, że wszystkie one były świadome, a głupota była jedynie zamierzona.