Podałeś dwa skrajne tytuły. Bez twarzy - dobry thriller, a Twarda sztuka - kiepska komedia z kilkoma dobrymi wstawkami.
Dla mnie zdecydowanie pierwsza pozycja, ale jestem nieobiektywny ze względu na moją niezahamowaną sympatię to Cage'a

zgadzam sie ze zdecydowanie bez twarzy... twarda sztuka to rzeczywiscie kiepska komedia...

I tak obejrzałem Bez Twarzy, zobaczyłem Lindsay, jej przepity głos... Szkoda by było życia na ten film.

dla jasnosci to Margat mowi o ''twardej sztuce'' ze szkoda bylo zycia na ten film :)

Twarz jest najważniejsza.
Stąd celne, acz wulgarne określenie: "fajna dupa z twarzy", czy bardziej subtelne: "w oczach tkwi siła duszy"; związki frazeologiczne: "patrzeć na kogoś wilkiem", "źle jej/jemu z oczu patrzy", czy brytyjskie "stupid faces".

Angielka Naomi Campbell zapytana swego czasu, co dyskwalifikuje dziewczyny już na wejściu w jej agencji modelek, odpowiedziała bez wahania - głupie twarze.
Figura, sylwetka, to pewien standard poniżej którego dziewczyna zejść, nie może jeśli chce być zawodową modelką, ale głupia twarz, puste spojrzenie, matowe oczy, za którymi nie kryje się nic - to jest najgorsze.

Oczywiście jest też powiedzenie "nie oceniaj po okładce" i ono też jest prawdziwe.
Ale jeśli twarze coś ukrywają, to już prędzej inteligencję. Głupota jest naoczna.

Z drugiej strony na tzw. tajemnicę też nie wolno się nabierać, bo kończy się to refleksją: "Zakochałem się w tobie, bo myślałem, że jesteś tajemnicza, a ty miałaś depresję, jak twoja matka":-)

Prawdziwe pole minowe!