Można obejrzeć i zapomnieć. Pomysł niezły, ale akcja poprowadzona katastrofalnie. Trudno mi powiedzieć czy to wina aktorów, czy kiepskiego scenariusza, czy masakrycznej scenografii, ale nawet przez chwilę mnie ten film nie wciągnął.

Ale w Nienawistnej ósemce nie ma happy endu z tego co pamiętam.

Ale wiesz, ze to nie tarantino wymyślił ten schemat... Tarantino jedzie na kalkach od początku "kariery" i szczerze nie rozumiem jego fenomenu... Podobnie jak nie rozumiem zachwytó nad "Oppenheimerem" Nolana.
Ale może to dlatego, ze ja oprócz produkcji "mainstreamowych" ogladam coś jeszcze no i z zasady nie uprawiam "kultu reżyserów", a Tarantino czy Nolana juz otoczono kultem i niewazne, jaki film nakręcą, wierni i tak złożą im pokłony.

Tarantino jawnie mówi, że wszystko zrzyna i składa filmy z tego co kiedyś widział w wypożyczalni :-) I tworzy kicz, ale po prostu umie z tego zrobić Sztukę. Niemniej, trzeba na to patrzeć krytycznie - też uważam że Quentin robi filmy genialne (KillBille, Bękarty czy Django, by nie wymieniać Pulp Fiction) ale jednocześnie słabe do bólu (Cztery pokoje), średnie (Pewnego razu..., Jackie) a w Nienawistnej Ósemce to sam zjadł swój ogon i tego intra nigdy mu nie wybaczę :-) A blockbustery typu "Oppenheimer" czy "Napoleon" mają swoje plusy i minusy. Plusy - że pokazują pewne ciekawe historie, minusy - że robią to w nudny sposób metodą "nie umiemy wybrać najważniejszych rzeczy i umiejętnie tego przekazać, więc dajmy 3 godziny, ludzie wytrzymią!".