1. Ewa odeszła od Jerzego, bo brakowało jej dobrego posuwu, który zapewniał jej Rościszewski. Jerzy często wyjeżdżał, nie było go w domu, nie dbał o Ewę, był zadufany w sobie, w swoim wieku miał problemy z erekcją, uważał, że wszystko się najlepiej. Uważał, że dla niej jest wystarczająca pozycja "żony sławnego dziennikarza". Ewa była stłamszona, niezaspokojona, nie tylko fizycznie, ale i intelektualnie, bo przecież po rozstaniu wróciła do pracy naukowej. Młody Rościszewski nie tylko ją zaspokajał seksualnie, ale pozwalał jej się spełniać, i "matkować", była w roli autorytetu, kim nie była dla męża. Dla Jerzego Ewa była tylko matką jego dzieci, ale nie uważał jej za wyrobioną intelektualnie. Odejście do redakcyjnego kolegi Jerzego było więc dodatkową karą za dyskredytowanie Ewy przez Jerzego.
2. Na początku filmu jest jak byk: ktoś decyzyjny obejrzał program jak Michałowski jest wynoszony pod niebiosa, wkurzył się i pociągnął za parę sznurków. Stąd były naciski na redaktora naczelnego granego przez Kaczora, który ograniczył pozycję aż Michałowskiego. Do tego wypadnięcie z grafiku wykładów Jerzego, a potem zdjęcie z funkcji odpowiedzialnego za program Brońskiego i zsyłka "w ambasadory".
3. Rościszewski to raczej zakompleksiony nieudacznik z prowincji. Ale też ktoś w rodzaju ideowca. Z Rościszewskiego bije zarówno bezradność, jak i poczucie niesprawiedliwości, pewnie nie było mu łatwo i zdobyć wykształcenie i dostać się do redakcji. Zagadka pozostaje w jaki sposób poznał Ewę. Dla niej był kimś, przy kim się czuła ważna, a nie dodatkiem, tak jak przy Jerzym.
4. Punktem wyjściowym filmu jest potraktowanie sprawy rozwodowej jako procesu stalinowskiego, że świadkami-kukiełkami, recytowanymi kwestiami, wiadomym z góry wyrokiem. Kapuściński wzięty tylko jako wzorzec dziennikarza-autorytetu, zwalanego z piedestału.

Bo to symboliczny film o polityce, szczegóły, o których piszesz nie maja znaczenia