Wajda próbuje sił w kinie moralnego niepokoju i to, z jakim skutkiem! Wyszedł bez wątpienia jeden z najlepszych jego filmów. Opowieść o człowieku, którego życie zaczyna popadać w stopniową ruinę. Mimo świadomości, że na to nie zasłużył Wajda nie lituje się nad Michałowskim nie stara się nas wzruszać na siłę obserwuje go, kiedy próbuje się przed tym bronić jednak los bywa okrutny.
Kulminacyjna scena w sądzie to czysty majstersztyk takiego napięcia a jednocześnie poczucia niesprawiedliwości, jakie zaserwował nam można by obdzielić kilka innych filmów.
Osobne słowa należą się Zapasiewiczowi, który stworzył jedną z najlepszych swoich kreacji – te jego oczy we wspomnianej wcześniej scenie sądowej.
Co najmniej znakomite kino żal że stał się jednym z trochę zapomnianych filmów Andrzeja Wajdy. 9/10.