Szanghaj roku 1936 to miasto egzystujące na krawędzi, przepełnione dekadencką ślepotą na to, co dzieje się wokół. Pełno tu wyrzutków, outsiderów, ludzi przegranych. Wśród nich jest Todd Jackson, zgorzkniały ślepy dyplomata, kiedyś wielka gwiazda, teraz, po przeżytej tragedii, pragnący tylko złotej klatki, w której mógłby się zamknąć przed światem. Jest też piękna Sofia, rosyjska arystokratka, która po nadejściu Władzy Ludu spadła na samo dno drabinki społecznej i jest niewiele lepsza od zwykłej prostytutki. A także Matsuda, japoński prominent, który pragnie nadejścia Wielkiej Japonii. Ta niezwykła trójka spotkać się mogła tylko w Szanghaju, by wspólnie zrealizować banalny choć dla nich niezwykle istotny projekt.

"Biała hrabina" to ostatni projekt spółki Marchant-Ivory. Niestety nie najlepszy. Piękna i misterna konstrukcja nie przekłada się na równie piękną, fascynującą opowieść. Jest w tym wszystkim jakaś pustka, jakiś brak, który podkreślają tylko sceny, kiedy czuć rzeczywiste emocje. Richardson gra nieźle, Fiennes mnie do siebie nie przekonał, za to spodobały mi się mniejsze role, jak choćby obie panie Redgrave czy Sanada.