"Biały ptak..." podobnie jak "Cienie zapomnianych przodków" (Ilienko był autorem zdjęć) wyrasta z huculskiego folkloru, ale jest go tu znacznie mniej ponieważ bardzo ważna dla tej opowieści jest polityka i pogmatwana historia Ukrainy. W centrum wydarzeń znajduje się rodzina Zwonarów zamieszkująca Bukowinę położoną u zbiegu granic Polski, Rumunii i Ukrainy radzieckiej. Akcja filmu rozciąga się od 1939 roku do końca wojny. Zwonarowie tworzą orkiestrę rodzinną (ojciec i czterech synów: Orest, Petr, Bohdan i Georgij). Stary Zwonar nocami przemyca przez granicę rumuńsko-polską budziki. Z biegiem czasu orkiestra się rozpada, każdy z braci idzie swoją drogą: Orest (znakomity Bogdan Stupka) przyłącza się do banderowców, Petr wstępuje do Armii Czerwonej, Bohdan zostaje wcielony do wojska rumuńskiego, a kilkunastoletni Georgij przeżywa miłość do starszej od siebie kobiety w dodatku owianej złą sławą. Jest jeszcze jeden skomplikowany wątek miłosny: Dana, córka popa fascynuje się i Orestem i Petrem, ale w końcu wybiera Ostapa, radzieckiego żołnierza, od którego ucieka zaraz po weselu. Relacje między wszystkimi bohaterami są bardzo pogmatwana, ale taka była historia tego kraju. Nie ma prostych rozwiązań i wyborów, wszystko naznaczone jest silnymi emocjami, a nienawiść, namiętność i miłość splatają się w jedno. Warto zwrócić większą uwagę na postać Oresta - takich bohaterów w kinie radzieckim nie było: ukraiński nacjonalista do szpiku kości, całkowicie zanurzony w swej idei "samostijnej Ukrainu", dla niej gotowy poświęcić wszystko i gotowy na największe okrucieństwo. Nie jest to postać pozytywna, ale nie sposób go potępić i odmówić mu racji w wielu kwestiach.
Bardzo dużo tu autentycznej muzyki z tamtego regionu, trochę obrzędowości, folkloru i legend (tytuł filmu został zaczerpnięty z legendy o bocianie naznaczonym czernią na białych piórach za swój grzech). Bardzo plastycznie przedstawiono ten świat, ale nie są to już tak rewolucyjne zdjęcia jak w "Cieniach zapomnianych przodków" i nie ma tu aż tak wielkiej żywotności jak w arcydziele Paradżanowa. Ale to i tak jeden z największych radzieckich filmów.