Twórcy chcą wytłumaczyć na czym polega światowy kryzys i z czego się wziął. Zrozumiałem, że wyszło wszystko z ogromnej piramidy finansowej, w której każdy każdego oszukiwał, a cały system był sztucznie pompowany. Niestety lwia część filmu to dialogi wypełnione żargonem, który tłumaczone jest jedynie w 90% (głównie przez sceny z gwiazdami i ekspertami). Ok, fajnie jest to zainscenizowane, porównania ciekawie i w prosty sposób ukazują niektóre mechanizmy. TO jednak trochę za mało, bo przez większość seansu zastanawiałem się, kiedy dojdzie do spektakularnego krachu i kurtyna opadnie. Nie pomógł nawet teledyskowy montaż czy soundtrack większy niż życie i pełny znanych szlagierów (w dzisiejszych czasach albo masz OST retor, albo jesteś nikim!).
Nawet aktorzy nie zdołali uciągnąć filmu, oni mieli w nim być i rzucać wesołe anegdotki wprost do widza lub po prostu ględzić o sub-primerach i innych bzdetach. Na tle grupki tych nudziarzy wyróżnia się jedynie Bale - neurotyczny, zdziwaczały, nieco opóźniony, mający w sobie coś zwierzęcego, ale również wyciszonego, spokojnego. Gosling i Pitt nie robią nic, a Carell powtarza występ z dowolnej komedii - przerysowana, kreskówkowa postać z blond tupecikiem i doklejonym seriously niepotrzebnym dramatem po prostu irytuje.
Temat jak najbardziej oskarowy, film i jego składowe - w żadnym wypadku.

PS: Gdzie mu tam do witalności Wilka.