?Black? kolejna indyjska produkcja, która tym razem nie wprowadza nas do barwnego, roztańczonego, przesyconego kolorami i muzyką świata, ale pokazuje go nam z zupełnie innej strony. To świat , w którym panuje wieczna ciemność i chłód. Świat często pozbawiony jakiegokolwiek zrozumienia ze strony osób trzecich - osób które w nim nie żyją.
Ukazuje go nam główna bohaterka, która od dziecka jest całkowicie głucha oraz ślepa. Z jej chorobą coraz ciężej radzą sobie nawet jej rodzicie. Kto by się spodziewał, ze pomocną dłoń wyciągnie ktoś zupełnie obcy? Ktoś kto sam przeszedł przez drogę pozbawioną jakiegokolwiek światła, a do którego los i szczęście się uśmiechnęło i wzrok odzyskał.
Początkowo wątpimy w to, aby nauczycielowi udało się nauczyć dziewczynkę chociażby podstawowych słów, ich znaczenia, czy kulturalnego zachowania się. Terapia postępuje, a efektów jakby brak. Jednak niemożliwe nie istnieje. Ciężko, potykając się o wiele przeszkód i utrudnień widzimy pierwsze sukcesy, które prowadząc przez kolejne perypetie doprowadzają do tak trudnego, ale jakże udanego finału.
Niesamowita historia, która zmienia nasze zdana, opinie, czy spostrzeżenia odnośnie ludzi niewidomych. Opowieść, która przede wszystkim uczy nas, ze tak naprawdę tacy ludzie są niezwykli, wyjątkowi pod każdym względem. Postrzegają świat inaczej niż my, ale za to w sposób o wiele bardziej wyjątkowy i szlachetniejszy niż my. Uczą nas, ze świat jest piękny nie jako całość, ale poprzez drobnostki, szczegóły, które na co dzień porzucamy bądź nie zwracamy na nie uwagi zaprzątnięci własnymi kłopotami i problemami.
Ślepota bohaterki ukazuje nam tę wyjątkowość ? uświadamia nam jak cudowny może być dotyk kropli wody, deszczu, śniegu, poczucia ich na twarzy, włosach.
To niesamowita opowieść o borykaniu się z chorobą, ze słabościami, a tym samym barierami jakie choroba stwarza, próbie przezwyciężenia trudności, ograniczeń.
Opowieść o nadziei, która potrafi zdziałać cuda.
Historia dwojga ludzi tak różnych, a jednocześnie tak identycznych, ludzi, którzy pomimo swoich cierpień przezwyciężają to co niemożliwe, pomagając sobie nawzajem są przykładem tego, aby nigdy się nie poddawać, że jeśli zrobiło się już pierwszy krok to trzeba iść dalej, aby nie stracić szansy na lepsze, inne od dotychczasowego życie.
W końcu niemożliwe nie istnieje?