Jesli nie najlepszy. Kino fenomenalne, proste i zarazem przenikliwe. Dotyka waznego i ostatnio czesto poruszanego tematu: rozpadu zwiazkow miedzyludzkich, szczegolnie tych, ktore powinny byc najmocniejsze, czyli zwiazkow rodzinnych. Nadto odwoluje sie do jakze dzis czestego zatracenia samego siebie w pogoni za jakas nienazwana iluzja, tracac po drodze co najwazniejsze w zyciu - i, co istotne, rzecz w tym samym stopniu dotyczy obu plci.

Calosc podana genialnie. Nie, nie przesadzam: od samego scenariusza, poprzez zdjecia, a na chocby scenografii konczac. Fundamentem jednak jest aktorstwo. Cate Blanchett stworzyla najlepsza kreacje w swojej karierze, ba - ona stworzyla postac, ktora bedzie znana tak dlugo, jak dlugo ludzie beda ogladac filmy. Jezeli w podobnym tematycznie (i rocznikowo) "August: Osage County" mamy absolutnie genialne kreacje, Blanchett podniosla poprzeczke jeszcze wyzej. Tego nie da sie opisac, to trzeba zobaczyc. Nie przesadzam. Gdy dodac jeszcze, ze pozostale postacie - wlacznie z drugoplanowymi! - daja rowniez z siebie wszystko (swietna Hawkins, komicznie-tragiczny Cannavale) mamy, coz... mamy arcydzielo. Oklaski na stojaco - nic innego nie pozostalo do zrobienia.

BTW: W. Allen wrocil do formy w fenomenalnym stylu, a sadzilem, ze facet powoli sie wypala. Jednak nalezy dodac, ze styl jest ten mocno gorzki, tak jakby Allen stracil juz nadzieje, ze moze byc lepiej. Zreszta, nie on jeden, patrzac chocby na ostatnie filmy Redforda. Jakos im sie nie dziwie.