która straciła swojego sponsora, opowiada też jak bardzo WA nie lubi lub wręcz nienawidzi
tych amerykańskich "elit" które dały mu się we znaki przy rozstaniu z Mia Ferrow.
Film w przeciwieństwie do ostatnich dzieł Mistrza sprawia wrażenie głęboko przemyślanego i w spójny sposób pokazuje kolejne próby jakim WA poddaje swoich bohaterów.
Wnioski są smutne większość to antypatyczne zapatrzone w siebie narcyzy łącznie w główną bohaterką, którzy w godzinie próby nie potrafią dać z siebie nic poza powtarzaniem utartych schematów życiowych. Brakuje postaci na którą WA spojrzałby z prawdziwą sympatią pomimo jej wad. może poza Ginger.
WA podaje też mimochodem swoją diagnozę kryzysu ekonomicznego. Zaczął się on wtedy gdy wzbogacona za rządów Clintona klasa niższa zaślepiona zyskiem przyszła do kapitalistycznych "biznesmenów" aby oddać im swoje pieniądze. WA pokazuje że żądza zysku zaślepiła zarówno tych biednych jak i tych bogatych. Wszyscy są winni tego co się wydarzyło.