Ciekawostka z Antypodów w klimatach splatter: sielskie australijskie przedmieście areną obrzydliwości za sprawą specyfiku rozprowadzanego wśród mieszkańców przez firmę farmaceutyczną.
Film Philipa Brophy'ego to zarazem utrzymany w złym guście horror, jak i satyra. Ma swój specyficzny urok, jest całkiem nieźle wykonany, choć pozostawia pewien niedosyt. Najbardziej kuleje scenariusz, który zdaje się być przeładowany wątkami, przy czym niektóre spośród nich zostają w pewnym momencie urwane. Motyw zdegenerowanej familii z prowincji wydaje się być tutaj upchnięty jakby na siłę - szkoda, bowiem akurat w tym konkretnym chwycie tkwi największy potencjał, nawet jeśli jest on mocno ograny. Klimat jest zgoła dziwaczny, co akurat poczytywałem w trakcie seansu na plus, miłośnicy bardziej tradycyjnego podejścia do grozy mogą się jednak poczuć zagubieni. Sporo czarnego humoru, gra aktorska w większości przypadków jest mocno przerysowana, niektórzy porównują "Body Melt" do wczesnych dokonań Petera Jacksona, więcej tutaj jednak groteski, aniżeli ostentacyjnego operowania kiczem. Mogę zrozumieć, skąd kultowy status omawianej pozycji, ma ona swe niezaprzeczalne atuty, czegoś jednak zabrakło, abym "sfiksował" na jej punkcie.