Obejrzałem film w ramach części konkursowej festiwalu Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu. Co mogę pochwalić? Zdjęcia, muzykę i ogólne względy estetyczne. Klimat, bo ten odgrywał chyba najistotniejszą rolę, też był. Miał on ukazać widzowi świat przepełniony monotonią i obojętnością człowieka wykolejonego społecznie względem wszystkiego. Oczywiście tak było, tyle że w wielu momentach ta monotonia przechodziła na widza. Można przecież takowy temat przedstawić w sposób, który wywoła u odbiorcy i emocje i nie pozwoli mu oderwać wzroku od ekranu. W "Body rice" zabrakło mi trochę tego "złotego środka", który mimo tego typu tematyki i chęci umieszczenia w filmie scen, w których dominuje obojętność i monotonia bohaterów, sprawiał by, że kontrast pomiędzy samym tematem a zainteresowaniem widza byłby bardzo widoczny.