To nie jest komedia, "że boki zrywać" ale doskonała satyra obnażająca chyba nie tylko środowisko aktorskie ale wszystkich nas. Jacy jesteśmy, a jacy chcemy być widziani. Film o wybujałym ego, które umrze dopiero kilka lat po nas. Przy okazji satyra na dzisiejsze czasy, gdzie każdy film musi być manifestem jedynej słusznej ideologii. To nie jest film, który "zaczyna się trzęsieniem ziemi, a potem napięcie stopniowo narasta" ale nie nudzi, a nawet wciąga. Mimo swoistego minimalizmu, można powiedzieć, że w tym wypadku "mniej znaczy więcej". Film wart uwagi. Nie mówiąc o Penelope Cruz, którą można jeść łyżkami. Antonio Banderas tez zrobił dobra robotę. No czemu nie. Nie wszystkie filmy muszą być takie same.