Czy tylko mnie doprowadzają do szału? Naprawdę, Angelo to totalne ciepłe kluchy. Rozumiem że można być nieśmiałym, rozumiem że można być spokojnym, ale litości... No ma się ochotę nim potrząsnąc, na litość, ogarnij się facet! Wysłanie zdjęcia brata było genialnym posunięciem. tak. Bo przecież co mogło pójść nie tak? Dlaczego ktoś miałby mu to mieć za złe? No i się nie przeliczył, bo Rosetta zamiast zareagować na to że jej mąż ją oszukał zanim właściwie się spotkali, nie zrobiła nic. A, przepraszam, zemdlała (każda dziewczyna o zdrowych zmysłach nawet jeśli nie zrobiłaby awantury to przynajmniej zrobiłaby jakieś wyrzuty czy cokolwiek).
Rosetta. Ta też, uparła się na tego Gino i nie przetłumaczysz. A znała go tyle co i Angelo czyli wcale, jedyne co to to zdjęcie. Ale ona sobie już wymyśliła i tak ma być. No i dobra. (Przecież i tak musi być happy end). A Gino... tak, cudowna przemiana bohatera. Cudowna. Taki ułożony się zrobił, do rany przyłóż. Film nie byłby sam w sobie taki tragiczny, gdyby nie ci bohaterowie.

przepraszam że tu wylewam swoje frustracje, ale te postaci do tej pory doprowadzają mnie do szału. A widziałam ten film już jakiś czas temu ;)