Postrzelali? Postrzelali! Parę osób ubili w tej knajpce? Ubili! A francuska policja co? A no nic. Robić im się nie chce. Karabinu i kamizelki w śmietniku nie znaleźli. Gość udusił swoją żonę, która leżała w stanie agonalnym podpięta do aparatury? Udusił! I co? Utraciła parametry życiowe i żaden czujnik mnie zadziałał? Słabo z tą francuską służbą zdrowia, że nawet takie rzeczy nie działają. Zidentyfikowali kulę, z której zabito agenta na plaży? Jak najbardziej! Tylko co z tego. I nagle wszyscy się przestraszyli. Tylko czego? Przecież tylko uczestnicy wiedzieli kto miał tą broń. Wystarczyło ją wyrzucić i tyle. Pozabijali na końcu wszystkich? Pozabijali. Wiadomo kto kogo? Tak trochę. Wiadomo dlaczego? Tak na pewno to tyle interpretacji ilu widzów. Zakończenie także każdy może sobie interpretować sam. Ja interpretuję tak, że córka skorumpowanego gliny idzie sobie, wychodzą dwa mięśniaki z antynarkotykowego, prowadzą dziunię do samochodu, do czarnego z siwą brodą, tam się dogadują i dziunia powoli przejmuje rolę ojca. I jest następna część filmu.
Podsumowując to film ogląda się całkiem nieźle. Pomimo małych bzdurek i lekkiego chaosu scenariuszowego da się obejrzeć.