nie miał przebić szklanego sufitu do 7 lub 8; jego mocną stroną jest błyskotliwość inscenizacyjna - np.dźwięk uderzających o ściany pocisków jeszcze mam w uszach, to było niewątpliwie osiągnięcie tego filmu, a także scena pościgu w lesie. Jak zwykle najbardziej amerykański był w tym zbyt europejskim, a więc w kategorii filmów akcji nie tak dobrym jak hollywoodzki, Jean Reno, swoja twarzą stwarzający silną iluzje głębi czy zarys tego, co osiągnęli w filmach sensacyjnych Friedkin lub Scorsese - pewnej duchowej zawartości. I dodam mimo grymasów w stronę europejskości filmu, że widziałem gorsze filmy sensacyjne amerykańskie, oznaczane nie zaledwie literą C, lecz uważane za lepsze. No tak, scenariusz mocno odchudzony, ale wspomożono się pewną różnorodnością psychik kilku postaci i wspomnianą błyskotliwością inscenizacyjną oraz postacią J.Reno, wartością samą w sobie ( swoją drogą jest ten aktor dla mnie tajemnicą, jak można tak silnie istnieć na ekranie jakby nie grając, jakby nie stosując technik aktorskich - to fenomen, może dający się porównać z C. Eastwoodem, też oszczędnym w graniu).