Całkowicie się zgadzam.

Zastanawiam się tylko - dlaczego uznano film za komedię? I kogo ten obraz mógł śmieszyć, czym?
No fakt - zobaczyliśmy Malkovitcha paradującego w sukience w jednej z najbardziej abstrakcyjnych scen tego surrealistycznego kina, ale nacechowanego taką dawką ciężkiej goryczy (nie ujmując genialności) że tylko osoba kompletnie pozbawiona empatii mogłaby się śmiać podczas seansu. Chyba...
Mam zagwozdkę, mógłby mi ktoś pomóc to zrozumieć?

To nie o to chodzi w czarnych komediach? Że śmiejesz się i głupio ci z tego powodu? No i dla mnie to jest siłą tego filmu - absurdalny, surrealistyczny humor połączony ze smutnymi dramatami ludzi i filozoficznym rozważaniem o koncepcji człowieczeństwa

Ja śmiałem się bardzo często i to moim zdaniem, była duża zaleta filmu, oprócz kwestii o których wspomnieliście ja zauważyłem też tutaj dużą dozę autoironii i wiele scen było genialnych ze względu na dawkę absurdalnego humoru, np. scena gdy Malkovich zyskiwał popularność jako lalkarz i wywiad z Sean Panem, było pokazaniem ogromnego dystansu, a przy okazji śmieszyło lub gdy Malkovich mowi do "siebie" "shut up your overrated sack of shit" no jakże można się tam nie zaśmiać ;)

Aha, no to już wiem. Dzięki za odpowiedzi.
Osobiście niestety jestem kompletnie odporna na czarny humor (zawsze mi szkoda tych piesków wybuchających w eksplozjach, itp. - co swoją drogą jest równie głupie i absurdalne z mojej strony, co czarny humor stricte, ale co poradzę? xD)
Miłego dnia wszystkim. :)