oglądając, miałem poczucie, że trzeba było się zdecydować i albo zrobić film o alternatywnej rzeczywistości, w której przeciętny frajer niechcący staje się postacią powszechnie szanowaną, wbrew jego woli inni stawiają go na piedestale, i chociaż nadal jest frajerem musi nagle wziąć odpowiedzialność za cały świat (podobnie jak w Idiocracy), albo o kolesiu, któremu przydarza się coś niewytłumaczalnego i z początku wykorzystuje to do własnych, samolubnych celów, ale w końcu zachodzi w nim przemiana i uczy się paru prawd życiowych, np. na czym naprawdę polega miłość (czyli taki nowy Dzień Świstaka).

zarówno temat niechcący stworzonej religii, jak i miłości w świecie bez kłamstwa to świetne pomysły, ale na dwie osobne komedie. wydaje mi się, że twórcy chcieli zrobić za dużo na raz i w efekcie żaden z pomysłów nie został w pełni wykorzystany i wszystko wydaje się potraktowane po łebkach.
trochę zmarnowany potencjał.