Mario Casas- widząc to nazwisko myślisz sobie- "Trzy metry nad niebem'' albo ''Contratiempo''. Ten film skłania się zdecydowanie bardziej ku temu drugiemu, ale to zdecydowanie nie jest ''Contratiempo''. Niemniej jednak widać zamiłowanie Netflixa do hiszpańskich thrillerów, ale to dobrze, przynajmniej mamy okazje je gdzieś obejrzeć.

Film rozwija się dość wolno. Na początku widzimy zamożnego, ustabilizowanego mężczyznę, który chwilę później pozostaje praktycznie z niczym. Mała klitka w gorszej dzielnicy miasta nie zastępuje mu przestronnego mieszkania. Widać również jak słaby jest jego kontakt z synem. Ewidentnie życie na niższym poziomie nie jest szczytem jego marzeń. Następnie w dość niezrozumiały sposób próbuje zbliżyć się do filmowego Tomasa, który jak się później okazuje jest nowym lokatorem zamieszkującym jego poprzedni apartament. W bardzo sprytny sposób pozbywa się jego, swojej niepotrzebnej już rodziny czy ogrodnika stawiającego mu niewygodne żądania. I byłoby to fajne, gdyby film nie zakończył się w taki sposób.

Odnoszę wrażenie, że wszystko poszło zbyt łatwo, zbyt szybko i zbyt dobrze. Zbyt łatwo udało mu się wchodzić kilkukrotnie niepostrzeżenie do starego mieszkania. Zbyt szybko udało mu się pozbyć nowego lokatora. Zbyt dobrze poradził sobie z zostawieniem rodziny i założenia nowej. Która żona jest na tyle naiwna, że wierzy w historyjkę o śmierci męża z powodu reakcji alergicznej, a potem szybciutko o nim zapomina, bo ktoś już czeka w kolejce na jego miejsce? W realnym życiu to wszystko nie mogłoby pójść tak gładko, dlatego film jest trochę naciągany. ALE (zawsze musi jakieś być)- gdyby nie iluzyjna fabuła, film ogląda się naprawdę dobrze, człowiek jest ciekawy co się zaraz wydarzy i jak się to zakończy. Jeśli przymkniemy oko na nierealistyczny przebieg wydarzeń to produkcja okaże się być bardzo interesująca.