Jestem ateistką i osobą areligijną, ale nie podpisałabym się na powszechnej liście nienawiści względem matki. Dlaczego? Bo dla niej religia jest przede wszystkim pomocą w sztuce "utraty". Losowa mutacja komórek spowodowała u Camino nowotwór złośliwy. Dla rodziców nie ma większego dramatu. W tym wypadku wiara jest dla niej wyłącznie ucieczką przy całej bezradności medycyny. Matka nie godzi się podskórnie na to, co się dzieje, ale aby nie zwariować racjonalizuje. Camino przed chorobą może i była ograniczana, ale nie sprawiała wrażenia nieszczęśliwego, tłamszonego dziecka, a podobne zakazy i nakazy zdarzają się też w świeckich rodzinach. Wątek siostry, dość smutny. Wmówiono jej, że powołaniem jest pranie i gotowanie dla księży, dopatruję się tu jawnej mizoginii kościoła katolickiego w ciekawym kontraście do grającej w rodzinie pierwsze skrzypce matki. Siostra tęskni za starym życiem, ale jest jej wygodnie być zamkniętą w klatce.