Z racji tego że jestem ogromnym wrażliwcem to przez kilka dni czeka mnie męka w postaci dręczących myśli o tym filmie i żałoba po rozstaniu bohaterów. Bardzo podobał mi się motyw przewodni który jest bardzo często w filmach/książkach: miłość narkomanów. Akurat dla mnie jest to banał ale mimo to lubię taką tematykę choć raczej nie wierzę w realizm takiej sytuacji, nie da się zachować uczuć do drugiej osoby będąc ćpunem. Prędzej czy później jedno odejdzie od drugiego. No tutaj po części to pokazano: zarzuty Candy wobec Dannego że to wszystko jego wina a później zaczął ją wkurzać. Dziwił mnie tylko zawsze ten spokój Dannego i to było już wg. mnie nierealne. Każdy ćpun się deberwuje kiedy nie ma towaru a druga osoba przestaje go obchodzić bo staje się egoistą. Przyznam że w tym filmie bardziej szkoda było mi Dannego, najbardziej w scenie w kuchni kiedy wrócił z pracy a Candy paliła trawe z tym gościem. Najbardziej zrobiło mi się przykro kiedy załadował sobie po przeczytaniu tych napisów Candy, załamał się. Moim zdaniem to trochę ona wpędziła go w ten nałóg a własciwie oboje sie w to wpędzili. Najbardziej przykra scena kiedy trzymali na rękach dziecko. Najbardziej przerażająca to detoks, coś okropnego. Dobrze że Danny odrzucił Candy. Tak naprawdę niewiadomo czy umieliby żyć razem na trzeźwo bo w ostatnim czasie a może nawet od samego początku łączyły ich tylko narkotyki. Każde wspomnienie łączyłoby się z nałogiem. Ponowny związek to byłoby wielkie ryzyko. Pytanie tylko czy Candy przez to odrzucenie nie powróci do brania, to samo Danny. Historia bardzo fajna ale nie wierzę w jej prawdziwość, a może nie chcę? Skutecznie jednak przestrzega przed braniem narkotyków jednak z drugiej strony, czy zauważyliście że w każdym z tych filmów o narkotykach zawsze jest ten najgorszy- heroina? A co np. z kokainą, amfetaminą? Czy one też nie psują życia?
Film oceniam na 7/10