Dobry film. I tutaj nie chodzi tylko o aspekt ćpun-ćpunka-narkotyki.
Jest tutaj ukazana bardzo ważna prawda, chociaż na tyle subtelnie, że być może niezauważalnie. I właśnie ją bym bardziej zaakcentowała. Chodzi o aspekt dzieciństwa. Co prawda w jakimś stopniu poruszona jest tutaj rola toksycznych rodziców czyli tego jakie spustoszenie tacy ludzie sieją w psychice na całe życie, jednak wg mnie nie każdy może to łatwo wychwycić.
W przypadku Candy widać to bardziej - apodyktyczna, zimna matka, na której gadanie Candy reaguje np. bezwiednym zaciskaniem pięści, których potem nie może rozluźnić (straszne uczucie, wierzcie mi, z tym, że ja tak zaciskam szczęki). No i ojciec, który chociaż niby stara się łagodzić sytuacje ale tak naprawdę nic konkretnego nie robi, więc można powiedzieć, że jest obojętny. Bardziej wyeksponowałabym tutaj właśnie te uczucia Candy, bo to one są mega silne i to one były główną przyczyną wpadnięcia w nałóg - Candy wciąż spiętej i zestresowanej tylko narkotyk przynosił ulgę. To właśnie to, że mogła poczuć "normalność", którą inni czują bez żadnych "ulepszaczy", dopiero po ich zażyciu, wpędzało ją w błędne koło. Oczywiście Dan tutaj też miał swój udział ale wg mnie głównie były to właśnie "demony' Candy.
Jeśli chodzi o Dana to jest tylko kilka zdań o jego rodzicach, po których poznajemy, że jest między nimi źle, a można byłoby dopowiedzieć o wiele więcej. Po to żeby np. uświadomić niektórym jak ważne jest to jak traktuje się dzieci.
Wiem co piszę, bo temat doskonale znam to z autopsji i chociaż udało mi się uniknąć silnego uzależnienia, z całą pewnością mogę stwierdzić, że każdy nałóg jest odpowiedzią na niezaspokojone głębokie potrzeby emocjonalne. Właśnie najczęściej te z dzieciństwa. Oczywiście nie każdy narkoman miał złych rodziców ale z badań wynika, że większość tak.
I wcale nie chodzi tutaj o złych w sensie patologii powszechnie rozumianej. Przecież rodzice Candy byli "normalnymi", "porządnymi" ludźmi.
I chociaż to też prawda, że do winowajców w większości mało co dociera, z drugiej strony jest jakaś szansa. A istotne jest tutaj również uświadomienie otoczenia, że nie może być obojętne, tylko musi w porę reagować. To może przynieść jakieś skutki, a przynajmniej można mieć taką nadzieję.