Fabuła filmu jest jak z francuskiej farsy, ale nie jest tak grana (nie przypadkowo mam ładnie sfotografowaną Comédie-Française). W swojej recenzji trochę przesadzasz, zwłaszcza na temacie subtelności psychologicznych, bo reżyser jednak jest daleki od realizmu. Wybrał własną drogę, nie farsa, ani realizm, można rzec autorskie spojrzenie. Kto widział inne filmy tego reżysera, ten wie, że wystrzega się mocnych emocji, szarży, jest zawsze delikatny, bardzo grzeczny. Pomimo lekkiego tonu filmu, to co świadczy o jego klasie, że koniec końców dostajemy opowieść podszytą goryczą, mocno melancholijną. Można kręcić nosem, że to melancholia mieszczańska, wygodna, ale to co odsuwa w cień takie zarzuty to sprawność realizatorska, dobrze skomponowany scenariusz i aktorstwo godne Comédie-Française.