Film odchodzi od klasycznych wzorców komedii romantycznej i nadaje jej nowy wymiar. Dialogi między bohaterami są naprawdę zabawne, a humor jest zdecydowanie z kategorii nie-idiotyczny. Uwielbiam scenę, w której cała czwórka siedzi przy stole a Aldous w pewnym momencie mówi "It's a metaphor for a crap movie". Wręcz ubóstwiam kiczowate wstawki z serialu "Crime Scene: Scene of The Crime" (sama nazwa rozwala), z których każda kolejna jest lepsza od poprzedniej. Bardzo podobało mi się w tym filmie przemycanie świata muzycznego do świata filmu. Tworzenie fikcyjnego zespołu "Infant Sorrow" na potrzeby filmu zaowocowało nakręceniem kolejnego filmu o Aldousie Snow, krótkotrwałym powstaniem takiego zespołu i nagraniem całej płyty, której słuchałem i uważam, że jest co najmniej dobra. Warto wspomnieć również o utworze Jasona Segela (filmowy Peter Bretter), który wykonał krótki utwór o Draculi. Utwór bardzo spodobał się widzom i zaraz po premierze wrzucono ten fragment na YouTube. Okazało się, że robi furorę. Jason występował z tym utworem w wielu programach i powstała nawet jego "pełna" wersja.

Podsumowując. Pierwszy raz od wielu (naprawdę wielu) filmów z tego gatunku jakich zdarzyło mi się obejrzeć, podczas którego pozytywnie się zaskoczyłem i szczerze się śmiałem. Film zdecydowanie polecam.