Obejrzałam dwa razy, za drugim sama, w skupieniu. Największym atutem filmu jest obsada, wszyscy aktorzy są zdeklarowanymi gejami i stąd nie musieli udawać, a mogli zagrać bardzo wiarygodnie i to widać. Drugim atutem są dialogi i komizm wynikający z wewnętrznych dramatów poszczególnych bohaterów. Końcowy monolog...

płakałam, śmiałam się, byłam zażenowana, pierwsza klasa! poczułam się dyskryminowana mma nadzieję jak każdy <3 film polecam nie tylko za treść a także za artystyczną otoczkę (bardzo ładnie podkreślone) najlepsze jest to, że żadnej laski nie musiałam w tym filmie oglądać.........

Temat niełatwy, szczególnie ostatnio i szczególnie w Polsce.
Tym bardziej, patrzac na polityke Netflixa co to kręcenia filmów - tutaj akurat film wpasował sie prawie idealnie:)
Jim Parsons był wspaniały, chyba każdy kto oglądał TBBT myślał " shit, oby się nie zmarnował". I ten film pokazuje, że "chyba nie"....

Jeżeli komuś wpadła w ucho piosenka, do której tańczą chłopcy z paczki, to proszę:

(Love Is Like A) Heat Wave - Martha Reeves & The Vandellas

Gdybym miała wskazać przymiotnik określający najnowszy obraz Joe Mantello to byłoby nim słowo nierówny. Początkowe minuty mnie zachwyciły. Jazzowe wstawki robiły robotę. Jednak pierwsza część filmu to niestety bezsensowa gadania i teksty, które miały być śmieszne, a jednak do końca nie trafiło do mnie ukazane poczucie...

Mocno afektowane, więc i przerysowane, trochę przegadane, ale dobrze zagrane i psychologicznie wiarygodne.

Wbrew pozorom, można być gejem i być szczęśliwym. Choć nieustanne pokazywanie nas jako wiecznie nieszczęśliwych - faktycznie trochę to utrudnia.

ja wiem ze parson jest gayem, ale czy w teraz w kazdym filmie musi grac geja?

Odnoszę wrażenie, pomijając wartości artystyczne, że ten film nie służy pozytywnemu odbiorowi środowiska, o którym opowiada. Czułem niesmak i żenadę, i jest to tylko i wyłącznie zasługą tego co widziałem. Źle, że ten film powstał. Źle dla środowiska homoseksualnego. Resztę pominę.