Pierwszy polski film poruszający tak ważny temat, z którego nie emanuje tylko współczucie i litość czyli uczucia tak nie lubiane przez osoby niepełnosprawne. Obraz przedstawia prawdziwe życie, czasem smutne, chwilami nawet tragiczne, ale momentami także wesołe i zabawne. Moim zdaniem lektura obowiązkowa i dla „zdrowych” by wiedzieli jak pomóc, a nie urazić oraz dla „chorych” by zobaczyli, że zawsze jest nadzieja i jeszcze może być dobrze. U mnie zasłużone 8. na 10.