Czy myślicie, że od początku był to jej wyrachowany plan, czy może było jej tak głupio przez to, co zrobiła, że nie potrafiła już spojrzeć Mateuszowi w oczy?
Wydawało się, że naprawdę go polubiła i wątpię, że tyle by się wysilała żeby tylko móc go zabrać na te urodziny. Mimo wszystko wierzę w to, że czuła się skompromitowana przez ojca, który uznał, że chce mu tylko zrobić na złość i dlatego nie przyszła już do Mateusza. Myślę, że naprawdę polubiła spędzanie z nim czasu, troszczyła się o niego. Również zauważyła, że reaguje na różne bodźce, starała mu się w jakiś sposób pomóc i umilić czas. Ale o miłości z jej strony myślę, że nie ma mowy.. Więc sam fakt przedstawienia go jako narzeczonego i pocałowanie go było z jej strony bezczelnym zachowaniem.

Z perspektywy osoby niepełnosprawnej, wydaje mi się, że on mógł oburzyć się o to, że rok wcześniej spotykała się z bezdomnym, a teraz z nim, ten pocałunek przed ojcem był tak sztuczny, że z wściekłości zaczął jęczeć, jakby chciał stamtąd wyjść.
Ja na jego miejscu, mógłbym również się zdenerwować i chcieć zakończyć taką nieszczerą relację.

Dziękuję za twój punkt widzenia :)