Postanowiłem przypomnieć sobie po kilku latach film,który za pierwszym razem głęboko mnie poruszył.Kolejny seans tylko potwierdził,że mamy do czynienia z kinem wybitnym.Jednocześnie zbiegło sie to z tzw czarnymi protestami ,które ja osobiście nazywam czarcimi.Te hordy wściekłych wyrobów kobietpodobnych zwane feministkami domagajace się mordowania nienarodzonych nie pozwoliłyby głównemu bohaterowi się urodzić,gdyby to od nich zależało.Film pokazuje,ze każde życie ma sens i główny bohater odczuwa wszystkie bodźce i przeżywa życie jak osoba całkiem zdrowa,a nawet przeżywa je intensywniej.Jest tu miejsce na miłość,obronę bitej dziewczyny,śmierć ojca,rozczarowanie postawą bliskich osób ,a jednocześnie spotyka osoby które są w stanie go zrozumieć.Te wszystkie życiowe doświadczenia chciano by temu człowiekowi odebrać rozrywajac mu ręce,nogi a na końcu głowę.Uważam,ze te szmaty powinny być palone na stosach jak czarownice.