Rozgłos, jakim cieszą się irańscy reżyserzy Abbas Kiarostami i Mohsen Makhmalbaf, wywołał zainteresowanie innymi filmowcami, nie tylko z Iranu, ale również z Iraku i Turcji. Niektórzy twórcy z tej części świata zostali "odkryci" dzięki powielaniu stylu tych dwóch znanych reżyserów. Jednak turecki filmowiec Nuri Bilge Ceylan - którego oszałamiający debiut pełnometrażowy Kasaba pokazywany był w 1998 roku na wielu festiwalach filmowych - z pewnością zasługuje na uwagę. Pozostając pod silnym wpływem Kiarostamiego, potrafił stworzyć własny, oryginalny styl opowiadania historii.

W "Mayis sikintisi" Muzaffer (Muzaffer Ozdemir) - niewątpliwie alter ego reżysera - jest filmowcem mieszkającym w Istambule, który wraca do swojego rodzinnego miasta, by namówić rodziców aby zagrali samych siebie w jego filmie. Wynikające z tego komplikacje są zarówno tragiczne, jak i komiczne. Ojciec Muzaffera, Emin zaabsorbowany jest słaniem petycji do urzędników, aby zapobiec ścięciu malowniczego szpaleru drzew, który graniczy z jego ukochaną ziemią. Po niechętnym wyrażeniu zgody na zagranie w filmie syna, ojciec - podczas wygłaszania prostego monologu - psuje ujęcie za ujęciem, a Muzaffer martwi się o ilość zużywanej taśmy filmowej.

Muzaffer jest filmowcem, mieszkającym w Istanbule, który powraca do rodzinnych stron, by nakręcić tam swój nowy film. Jednak już pierwszą poważną przeszkodą jest brak aktorów. Muzzafer powierza więc główne kreacje swoim starym rodzicom, których życie kompletnie różni się od tego w kadrze ambitnego twórcy.