Agustín zaszywa się w samotności, by dokończyć swoją pracę dyplomową. Spędza całe dnie na pisaniu, jedzeniu, chodzeniu na spacery wśród zarośli, stromych urwisk, ukrytych skalnych jarów. Niemal cały krajobraz pokrywa gęsta mgła, która sprzyja skupieniu. Wszystko się zmienia, kiedy w pobliżu namiotu Agustína rozbijają swój obóz Lucía i jej chłopak Sebastián. Sielanka staje się koszmarem.