"Ciche miejsce" zaskakuje dojrzałością opowiadanej historii. A przecież to horror! Są krwiożerce potwory, pola kukurydzy jak w "Znakach", tajemnicza piwnica, ciemne noce i złowieszcze, czerwone żarówki. I jeśli moc tego filmu nie tkwi w dobrze napisanych dialogach (bohaterowie naprawdę niewiele się porozumiewają), tkwi z pewnością w prostej, ale przerażającej wizji cichej apokalipsy. więcej

"Ciche miejsce" jest filmem - paradoksalnie - zamkniętym, to znaczy przemyślanym i wyczerpującym temat. I bez względu na to, czy spojrzymy na niego jako na autonomiczne dzieło, czy jako ewentualną alternatywną historię osadzoną w uniwersum Cloverfield (któremu to wrażeniu trudno się oprzeć)  -  wyjdziemy z kina co najmniej usatysfakcjonowani. więcej

Wielkim plusem "Cichego miejsca" jest narracyjne niedopowiedzenie. Zamiast podsuwać nam wszystko pod nos zostajemy wrzuceni w sam środek świata, który karze niemal natychmiastową śmiercią jeden błąd, jaki możemy popełnić. więcej

Otóż "Ciche miejsce", wbrew wizerunkowi, na jaki jest lansowany, opiera się na bardzo zbliżonych do zwykłych horrorów elementach. W jumpscare’ach dźwięk jest może bardziej uwypuklony, alogiczność na potrzeby scenariuszowych bubli dalej jest w modzie. Nawet twórcza pantomima na ekranie nie sprawi, że subtelnością film przypomina słonia w składzie porcelany. więcej

Krasinski utkał dzieło z dźwięków ciszy, dając nam "ciche arcydzieło", które paradoksalnie okazało się najgłośniejszą filmową niespodzianką minionego roku.  więcej