Nieczęsto zdarzają się filmy przepełnione tak dużym ładunkiem pozytywnej energii, tym bardziej więc należy polecać je jako towar nad wyraz deficytowy.
Pietro wraz z bratem ratuje dwie tonące kobiety. Niestety, w przyrodzie zachowana musi zostać równowaga, czego boleśnie doświadczyć ma nasz bohater. Po przyjeździe do domu okazuje się, że jego żona nie żyje. Reakcją Pietro na to nieszczęście jest chłodne osłupienie. Odwożąc córkę do szkoły, do tej pory "niedzielny ojciec", nabiera przekonania, że nie powinien zostawiać jej samej. Obiecuje, że będzie na nią czekał w pobliżu, przez cały okres trwania jej lekcji. Dni toczą się z wolna, a bohater zaczyna stawać się nierozerwalną częścią nowego otoczenia. Tam odbiera telefony, podpisuje przynoszone przez sekretarkę umowy, rozmawia z przyjaciółmi, współpracownikami i nowo poznanymi ludźmi. To czas na przemyślenia i zadawanie sobie niewygodnych pytań o przeszłość (Czy tak naprawdę znałem kobietę, z którą żyłem? Czy ją kochałem? Co powinno być dla człowieka ważne?).
Paradoksalnie, śmierć bliskiej osoby jest furtką do życia, którego Pietro do tej pory nie zaznał, do życia pełniejszego. Z wolna zaczyna dostrzegać piękno, wydawać by się mogło, nieważnych rzeczy (jak np. przywitanie się z kimś łaknącym jakiegokolwiek kontaktu z drugim człowiekiem czy rytualna "zabawa" z opóźnionym w rozwoju dzieckiem). Na co dzień zapracowany mężczyzna zaczyna doceniać wagę drobnych rzeczy, z których składa się życie. Pomimo, że ten stan rzeczy nie może trwać wiecznie, dla bohatera tytułowy "cichy chaos" jest zbawienny. Niczym objawienie przybliża go do istoty życia.
Reżyserowi i scenarzyście udała się rzecz nieprosta. Sprawili by widz w naturalny sposób (bez zadawania zbędnych pytań) zaakceptował każde działanie bohaterów. Aprobujemy umowność sytuacji, nie wnikając w naturalnie pojawiające się pytania (np. dlaczego całe otoczenie, bez żadnego pytania akceptuje zachowania bohatera). Swoistym smaczkiem w filmie są epizodyczne występy Romana Polańskiego oraz ślicznej Kasi Smutniak - mała rzecz a cieszy.
Zdecydowanie polecam obraz, który dla mnie stał się niezapomnianą wycieczkę w stronę tego co najpiękniejsze w życiu... Film do wielokrotnego stosowania ;)