Film – jak to przystało na czeskie kino - klimatyczny, ale będący czasami na bakier z realiami historyczno - lotniczymi.
Prawdziwi pasjonaci lotnictwa pewnie znaleźli by wiele błędów. Ja tylko parę. Pierwszy z boku: czeskie dywizjony – zresztą podobnie jak i polskie - w czasie Bitwy o Anglię walczyły na Hurricane'ach, a nie Spitfire'ach... To nagminnie spotykany błąd. Na okładce ostatniego wydania Dywizjonu 303 widnieje oczywiście właśnie Spitfire (akcja książki dzieje się w roku 1940, a dopiero na początku 1941 przezbrojono dywizjon).
Byś może się przesłyszałem, być może źle zrozumiałem (czyżby to był pogrzeb kolegi z innej jednostki?), ale na cmentarzu wyraźnie słychać o Dywizjonie 311. Tak się składa, że to była jednostka... bombowa!!
Nie wiem na ile realne było lądowanie Spitfire na przygodnej łące w celu wzięcia na samolot (jednomiejscowy przecież) pilota z rozbitej maszyny. Co prawda znana mi jest historia wzięcia do kabiny na kolana drugiego lotnika, ale Horbaczewski lądował jednak na prowizorycznym lądowisku (miało to miejsce na wyzwolonym skrawku Francji).
Inna sprawa to sceny lotnicze. Rozumiem jednak, że latanie w składzie pary, najwyżej klucza, a nie dywizjonu czy skrzydła wynikło z braku funduszy czy po prostu potrzebnego sprzętu.
Tyle o realiach historyczno – lotniczych.
Mało oryginalny zdaje się zamysł scenariuszowy oparty na trójkącie miłośnym. Nie dość, że to stare jak świat, to jeszcze w tym samym 2001 roku wykorzystano ten patent w „Pearl Harbor” (także obraz pełen błędów). Czyżby scenarzyści nie mieli już innego pomysłu, jak melodramatyczne ukazywanie pilotów?!
To nie koniec grania na emocjach. Sierce szczipatielnyje (mam nadzieję, iż dobrze piszę, bo zawsze byłem antytalent językowy) są sceny z psem. Poruszają, rzecz jasna, także obrazy powojennego więżenia bohatera. Ponoć czeskich pilotów wypuszczono w 1951 roku. U nas niektórzy siedzieli do 1956. Za to później mieli chyba jednak lepiej niźli ich koledzy zza południowej granicy...
Pomimo wszystko film się mi podobał i dałbym mu 6-7 w skali 10-punktowej. Mnie ten film interesował jako mężczyznę :) Podobał się jednak mojej Kasi – bardzo ją wzruszając (raczej sceny z psem i więzieniem jednak).
Szkoda, że Pasikowski raczej nie dostanie szansy (czytaj: funduszy) na Dywizjon 303 :(