Odnośnie spłycenia książki przez film, to raczej zgodzę się z Tobą. Choć piękny język pióra, którym okraszona jest jest ów powieść, ciężko by przenieść na obraz filmowy, osiągając ten sam klimat zawarty w książce - nie można jednak mówić, iż niemożliwym osiągnięcie tego jest. Niemniej wymaga wybitnego talentu, by subtelnie przenieść stan emocjonalny człowieka czytającego książkę na oglądającego film.

Odnośnie natomiast Jonasa tego "nieudacznika". Właśnie czy nieudacznik? Może raczej zwykły tchórz? Może ktoś idący w życiu na łatwiznę? A poznający, doceniający, otwierający się na ów życie i miłość, gdy uciekają bez powrotu? Dopiero wtedy.. A może człowiek prawdziwych zasad, dotrzymujący obietnic? Ciężko scharakteryzować głównego bohatera. Ja też przychylam się ku ocenie, że był zimnym, zadufanym w sobie draniem. Wampirem energetycznym, karmiącym się ukorzeniem Emilie przed jego osobą. Nie można pozostawać obojętnym wobec osoby która darzy nas bezwarunkową miłością. A jeśli jej nie kochamy, wszystko należy wyjaśnić słowo po słowie. Natomiast tutaj - wieczne milczenie.. A tajemnica romansu Jonasa z matką Emilie, jak by była dla niego usprawiedliwieniem i pozwoleniem, że może krzywdzić tą dziewczynę bez końca. Ciężko to zrozumieć - czytając - i oglądając ten film - widząc w roli Emilie - Nore Arnezeder która pasowała do tej roli idealnie :)

pozdrawiam