Film porąbany as f***, wszystkie głupawe Gombrowicze i Bunuele głęboko się chowają, bo tutaj w surrealizmie i grotesce jeszcze dodatkowo 1. długo wydaje się być sens, 2. dochodzą obsesje i perwersje samego Polańskiego.
Plus 2 pkt za wdzięczną, radośnie i bezpretensjonalnie rozbierającą się aktoreczkę (jak to chyba tylko w latach 70-tych bywało). Nawet głupią amerykańską blondynkę trzeba umieć zagrać, szczególnie nago - a tu jednak w pamięć najbardziej zapadają jej niewinnie rozwarte, zdziwione jasne oczęta. Uciekająca przed gwałtem bohaterka zakochuje się w szalonym alfonsie Mastroiannim, doświadcza deja vu i sado maso, traci wszystkie części ubrania (jej bluzkę kradnie fetyszysta, który jednak "woli tyłki niż cycki", grany przez samego Polańskiego - i po paru latach mu się to dokładnie sprawdziło ;), a na końcu chce goła jechać do Stambułu w ciężarówce ze świniami - przy czym mimo tego kosmicznego surrealizmu fabuła ukazana jest płynnie i całkiem logicznie, plus na końcu następuje niespodziewanie wyjaśniająca wiele puenta. Taki mistrzowski rollercoaster Polańskiego z niesamowitą dbałością o szczegóły. Gag z wykończeniem staruszka widokiem hmm... bobra też nieśmiertelny, nie wiem czy nie w tym właśnie filmie pojawił się po raz pierwszy, a w każdym razie pierwszy w kinie "ambitniejszym". Niektóre sceny mi się nie podobały, ale sam koncept jak na rok 1972 odświeżający, a całość lekka i przyjemna...

W zasadzie. Mówi się, że "Co?" to tylko zabawne i sielankowe odreagowanie Polańskiego po tragedii rodzinnej i "Makbecie", a komedia (?) ta nie jest dzisiaj zbyt ceniona. Jednak filmik jest nie tylko radosny, przewijają się w nim także dziwaczne, lekko mroczne akcenty oraz w formie groteski stała obsesja Polańskiego jeszcze z okresu ukrywania się poza gettem w czasie okupacji (polecam autobiografię) i potem emigracji: wyobcowanie i brak przynależności do miejscowych, tutaj także obcość w obcym kraju/miejscu i niemożność realnego porozumienia z otoczeniem. Kwestie, które w bardziej ponurej wersji widać we "Wstręcie", "Lokatorze", czy "Dziecku Rosemary".