W zasadzie słowo 'klasyczny' byłoby równie dobre. Jednak to wcale nie znaczy, że jest to film dobry. Po prostu jest to podręcznikowa filmowa historia o ujawnieniu przez bohatera swej odmiennej orientacji seksualnej. "Coming Out" to destylat, tu znaleźć można tylko i wyłącznie klisze i stereotypy. Dziś tak czysta opowieść o godzeniu się ze sobą jest już czymś naprawdę rzadkim. Niestety film, mimo że może podręcznikowo wzorcowy, nie udał się reżyserowi. "Coming Out" jest bardzo niemiecki. Cała historia opowiedziana jest bez delikatności czy finezji. Twórcy poruszają się w temacie z gracją słonia w składzie z porcelaną. Walą obuchem i grzmocą oczywistościami. Już sam tytuł jest oczywisty i jednoznaczny. Jednak twórcy, sądząc najwyraźniej, że jest to jednak zbyt mało czytelne, zaczynają od prologu, w którym młody mężczyzna ma płukany żołądek, bo wolał popełnić samobójstwo, niż przyznać się do homoseksualizmu. Po takim uderzeniu na wstępie, wiadomo już, co nas czeka dalej: historia o wychodzenia z ukrycia i to historia bolesna. Jednak owego młodzieńca z prologu zobaczymy ponownie na ekranie dopiero w połowie aktu drugiego (wciąż histerycznie teatralnego, choć już pogodzonego z losem). Głównym bohaterem jest Philipp, młody nauczyciel. Po zafundowanym prologu żaden z widzów nie może mieć wątpliwości, że oto poznajemy geja w stanie utajenia. Jednak twórcy znów nie wierzą w zdolności intelektualne widzów. Każą zatem bohaterowi ubierać i zachowywać w sposób, który aż krzyczy, że jest on gejem. Krzyczy to tak mocno, że kiedy Philipp oznajmi matce, że ma dziewczynę, ta omalże nie pada trupem z wrażenia.
Oto więc Philipp zachowuje się jak gej, ubiera się w sposób co najmniej dwuznaczny, a jednak ślepo udaj, że jest normalny (Polacy powinni jednak wymyślić inne słowo na określenie heteroseksualistów). Udaje mu się nawet przekonać samego siebie, że troska o zdrowie kobiety jest tożsama z miłością. Oczywiście nasz młody i przystojny bohater wkrótce zaczyna mieć coraz większe wątpliwości i pokusy i tak film przechodzi od jednej kliszy do następnej.
Gdyby nie postać Wernera, starego geja, który przeżył obóz koncentracyjny, film byłby nie do zniesienia łopatologiczny. Werner jest jednak niczym lina ratunkowa, nie pozwala zatonąć głównemu bohaterowi, nie pozwala także zatonąć samemu filmowi. Jego gorzkie wyznanie i przepełniona ironią ocena komunizmu jest życiodajnym tlenem tego filmu. Dzięki temu film z manifestu społecznego i dydaktycznej powiastki o ciężkim losie gejów, staje się (choć niestety tylko na chwilę) prawdziwą, wiarygodną i dogłębnie poruszającą opowieścią o osobistym dramacie pewnego mężczyzny.
W sumie "Coming Out" ogląda się bardziej jako ciekawostkę: jeden z nielicznych (bardzo nielicznych) filmów o tematyce gejowskiej wyprodukowany w NRD tuż przed upadkiem Muru. Zdumiewa mnie, że film otrzymał aż dwa wyróżnienia w Berlinie, a inne, z perspektywy czasy przynajmniej, lepsze filmy obeszły się smakiem.