Brawo za opinię :)
Muzyka Basila Poledourisa cudowna.
Niestety w dzisiejszych czasach wielu bardziej zachwyca się koszmarkami w stylu " Bitwa Pięciu Armii"

To prawda. Film ogląda się trochę jak operę bez śpiewu solowego, bo i śpiewy chóralne występują. Ma w sobie coś z podniosłości opery.

Jak najbardziej można film ocenić jako dobry.

To wręcz niesamowite, jak dla mnie, ile w tym filmie refleksyjności! Już pierwsza scena, kucie miecza, zachwyca i skłania do myślenia. I tak, zgadzam się, film jest bardzo spójny i konsekwentny. Cytat z Nietzschego nie jest ot tak rzucony dla zwykłego efekciarstwa. Film do samego końca realizuje treść tych słów, wg określonej interpretacji. Mało jest tak filozoficznie spójnych filmów, które nie uciekają w poetyczno-artystowską gmatwaninę. Jest to, w pewnym sensie, prosty przekaz, ale nie oznacza to, że łatwy, gdy np. będziemy chcieli go zrozumieć przez pryzmat innych sytuacji, niż te pokazane w filmie. W „Conanie Barbarzyńcy” wszystko wzajem się niesie: scenariusz, reżyseria i muzyka! No i trzeba przyznać, Arnold naprawdę nadawał się do tej roli. Mam wrażenie, że rozumiał ją przez pryzmat własnych zmagań w zakresie kulturystki.

Mój ulubiony. Dziwi mnie tak niska ocena, ale zapewne zaniżają maniacy avatarów i innych napchanych efektami gniotów.

Klasyk do którego często wracam. Obok Alien, Blade Runner i Imperium Kontratakuje to jeden z moich ulubionych filmów lat 70/80-tych.. Klimat i jeszcze raz klimat.

Zgadza się!

W końcu scenariusz pisał nie jakiś Jackson tylko Oliver Stone

Między fantasy a fantastyką jest taka różnica jak między komedią a komedią romantyczną. Więc raczej nie obejrzę.

Komedie romantyczne to czasem dobre komedie. Szach mat.

Dokładnie. Peter Jackson może co najwyżej kleknąć do miecza

True story!

Conan właśnie jest cholernie refleksyjny i pełen filozofii. Pod tym względem niszczy trylogię tego leszcza Petera Jacksona

Fakt, ale nazywanie Jacksona leszczem... sorry, to w takim razie kto "leszczem" nie jest?

Na pewno jeden z najlepszych!

W LotR'e nie ma spójności przyczynowo-skutkowej ? Przecież tam w każdej części jest zawsze wszystko skrupulatnie opowiedziane, jakie przyczyny doprowadziły do takiej sytuacji i jakie skutki się z tym wiążą.

To czemu nie polecieli od razu na Orłach do Góry Przeznaczenia i nie wtrynili pierścienia w sam środek lawy ?

Bo orłami nikt nie władał, a one przylatywały kiedy uznawały to za stosowne. Czasem odpowiadały na wezwanie o pomoc. Ogółem rzecz biorąc, wszyscy na tyle obawiali się Saurona i Nazguli , że nie chcieli tak rzucać się w oczy jakby zrobili to na grzbietach wielkich ptaków. Nie byłoby efektu zaskoczenia. Sauron szybko by ich odnalazł i prawdopodobnie rozpętałaby się powietrzna bitwa, a armie orków czekałyby na Górze Przeznaczenia na drużynę pierścienia. Po za tym nikt też nie chciał narazić hobbitów, a szczególnie Froda, który jako jedyny miał nosić przy sobie pierścień. Wiadomo jakie pokusy czekały na tak potężne osobistości jak Gandalf, Garadriela czy nawet Boromir, gdyby to oni stali się jego powiernikami. Frodo nie miał takiej siły jak oni, więc gdyby pierścień nim zawładnął nie byłby tak groźny jak oni. Chodziło o efekt zaskoczenia, odwrócenie uwagi Saurona i jego wojsk. Podejście ukradkiem pod Górę Przeznaczenia i wrzucenie pierścienia w ogień, gdy ''Źli'' nie będą się tego spodziewać i będzie za późno na ich reakcję.

Nie przesadzajmy w żadną stronę. Zachowanie Thulsy Dooma nie ma żadnego sensu. Wykatrupili mu oddział, jego głównych ochroniarzy, to on spokojnie wraca do siebie i żyje, jakby nigdy nic i nie ma zupełnie nikogo, kto by mu służył za ochronę.

Ale film jest jak najbardziej niezwykły pod względem sposobu prowadzenia narracji. Imponuje jego surowość i oszczędność w dialogach. Chyba nikt inny po prostu tak nie nakręcił żadnego fantasy, opowiadając przede wszystkim fantasy i pozostawiając pełno niedopowiedzeń, nie wykładając ekspozycji. Do tego elementy fantastyczne ograniczone do minimum i też wpisane w pewną umowność. Bardzo poetycko to nakręcono, co jest absolutnym ewenementem, szczególnie jeśli wciąć pod uwagę datę powstania filmu.

I film ma swoje wady, ograniczenia technologii, dzisiaj gdy lepiej by można było grać slow motion, światłami czy kamerą w ruchu, film byłby jeszcze lepszy. Trochę mi się przypomina "Król Artur" Guya Ritchiego, tylko tam było wymieszanie różnych estetyk, jednak sekwencja gdy Artur jedzie do zamku by się poddać, a w tle przygrywa "devil and the huntsman" jest bardzo Conanowy i pokazuje na ile współczesna technologia wzbogaciłaby moc takiej poetyckiej narracji.

Też przyznam, że sam Arnold o ile sprawdza się przez większość filmu i potrafi być groźny czy też skupiony na celu, tak totalnie położył wątek romantyczny. Trochę bardziej zróżnicowanej ekspresji wiele scen wymagało, a ta stoickość Arnolda tu jeszcze była nieco głupkowata, choć finalnie więcej mu tu wyszło niż nie wyszło.

Ogólnie na pewno film jest świetny, ten teledyskowy sposób opowiadania historii sprawił, że nawet po latach się go dobrze ogląda. A Władca pierścieni z założenia ma inny, bardziej konwencjonalny styl narracji i jest w nim absolutnie bezbłędny, bo ogólnie wzbudza o wiele więcej emocji i praktycznie pod każdym względem bije Conana, ale Conan to wciąż świetne fantasy.

Szukam w pamięci lepszego filmu fantasy i nie mogę znaleźć, więc chyba muszę się zgodzić z Tobą i z Andrzejem Sapkowskim, który w rozmowie rzece ze Stanisławem Beresiem bez wahania podawał "Conana" jako najlepszy film dark fantasy w historii kina. Wszystko pasuje tu do konwencji – klimat, postaci, sceny akcji, zwroty fabularne, elementy magiczne, no wszystko. A nakręcone jest tak, że trudno uwierzyć, że to film z początku lat osiemdziesiątych – świetna praca kamery, kapitalna scenografia i niesamowite kostiumy. Scena, w której Arnold po wydymaniu wampirzycy toczy z nią walkę na waleta i wrzuca do ognia to absolutny majtersztyk. Wszystko prowadzone jest w zgodzie z kanonem i jest diablo klimatyczne.

Jeszcze przypomniał mi się słowa Polańskiego, którymi w 2015 roku opisał swoją książkę sprzed lat, w której zawarto kawałek epoki (lata 1940 – 1990). Mówił tam jak wolną i tolerancyjną cywilizacją byliśmy, co z perspektywy lat czytelnikowi może się wydawać, że żyli na innej planecie. Przecież w "Conanie" są czarni i żółci, a nawet jak się przypatrzeć niektórym kadrom, to i ciapaczki się znajdą. Nikt nie robił z tego żadnej afery, a kiedy w "Wiedźminie" zrobiono multikuli afera była jak z Radomia do Szczecina. Swoją drogą, mam wrażenie, że jedną z postaci z przeszłości, jaką inspirował się Cavill, tworząc postać Geralta dla Netflixa, był właśnie Arnold jako Conan Barbarzyńca.

PS. Jeszcze muzyka! Ale to się świetnie ogląda z tym podkładem.