Na całe szczęście Isabelle Huppert przyciąga uwagę bardziej niż beznadziejny opis z filmwebu :), kto się nim sugeruje wiele traci - film bardzo sympatyczny a Huppert wprost wspaniała :).

O tak, wspaniała :)

Powiem szczerze, że początkowo grana przez Huppert postać budziła we mnie ambiwalentne uczucia (złapałam się na tym, że myślałam poniekąd jak jej córka - to nie wypada, są jakieś granice itp.), ale potem z każdą kolejną minutą filmu zatracałam się w jej sposobie bycia i wprost pokochałam Babou!

Mnie zafascynowała! Uwielbiam jej nieskrępowanie, niezależność i odwagę. A poza tym, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że życie "na sposób Babou" nabiera lekkości - oczywiście, potrafi dać w kość, ale ważne, by nie postępować wbrew sobie i nie ustawać w poszukiwaniu szczęścia. Nie warto marnować życia, póki trwa!

> (...)(złapałam się na tym, że myślałam poniekąd jak jej córka - to nie wypada, są jakieś granice itp.), ale potem z każdą kolejną minutą filmu zatracałam się w jej sposobie bycia i wprost pokochałam Babou!

Wpadłam tutaj specjalnie po to, aby to napisać ;)